Toen ik nog in Nederland woonde probeerden onze buren hun appel- en perenoverschot op de bekende plattelandsmanier aan de man te brengen:
Een tafel langs het fietspad met daarop zakken fruit en een kistje waar de mensen het geld in konden doen. Alles gebaseerd op een goed vertrouwen in de mens.
Van de éne op de andere dag daalde de verkoop echter sterk. Na enige tijd kregen we een vaag vermoeden dat Bruno, onze vriendelijke rottweiler, een nieuwe taak op zich had genomen...
Abonneren op:
Posts (Atom)