De laatste wildernis

Vandaag kreeg Johan ineens de geest om een stuk wildernis aan te pakken. Als een echte wildeman baande hij zich een weg door ondoordringbare bramenstruiken, opschot kersen en wilgen. Kappend, maaiend en zagend kreeg hij uiteindelijk zicht op een huis -en wel ons huis- erachter. We waren net klaar met zagen en versnipperen van het hout van de meters hoge heg, maar kunnen in één moeite door met de nieuwe berg hout. Eveline heeft visioenen van een grote boomgaard achter het huis en Johan moet in bad.